Żagań

Kościół p.w. Nawiedzenia NMP

Kościół Nawiedzenia NMP w Żaganiu został zbudowany w 1444 roku na miejscu istniejącej tu drewnianej kapliczki wybudowanej w 1404 roku. Kapliczka ta została zbudowana na miejscu, gdzie opat Ludolf znalazł słup z wizerunkiem Matki Bożej.
Stoi na terenie czynnego do dziś cmentarza, który powstał w XVI wieku. Najciekawszą atrakcją wewnątrz świątyni jest ołtarz z 1600 roku. Zbudowana w stylu gotyckim, dziś, po licznych remontach reprezentuje w większości styl barokowy.
Przy kościele mieści się Kaplica Bożego Grobu.
Po pożarze z 1486 r. założono w kościele sklepienie siatkowe i wprowadzono częściowo przy murze przypory. Podczas wojny trzydziestoletniej świątynia została zrujnowana, odbudował ją opat Andrzej Wojciech Thiel w 1691 r., a rozbudował opat Jan Karol Leist wydłużając nawę ku zachodowi i zwieńczył budowlę sygnaturką, przebudował kaplicę św. Rocha, świątyni nadano charakter barokowy.
Po powstaniu ośrodka duszpasterskiego w 1969 r. w czasie pierwszego remontu zatynkowano pięć zewnętrznych tablic nagrobnych, znajdujących się na zewnętrznym murze świątyni, naprawiono dach, nałożono tynki i odmalowano kościół. W czasie drugiego remontu w 1988 r. rozebrano drewniany chór, zastępując go betonowym, zainstalowano nowe organy, zdemontowano ambonę znajdującą się przy kaplicy św. Rocha, stalle z prezbiterium, ołtarze przedsoborowe, pozostawiając nastawy ołtarzowe, które odnowiono, gdyż były zdekompletowane; zmieniono posadzkę na marmurową, (starymi wyłożono kaplicę św. Rocha), zamurowano wnęki w ścianach w prezbiterium, zmieniono układ ławy komunijnej, przygotowano ołtarz i ambonkę w stylu barokowym, odmalowano kościół, wstawiono nowe konfesjonały, żyrandole, renowacji poddano ławki
Cmentarz przy kościele należy do najstarszych tego typu obiektów na terenie miasta. Jego powstanie było spowodowane konfliktami na tle wyznaniowym po wprowadzeniu do księstwa żagańskiego reformacji w XVI w. Pierwotnie pochówki były dokonywanie na nieistniejącym dziś cmentarzu przed Bramą Szpitalną okolice kościoła Świętego Ducha) założonym w 1515 r. Z powodu niechęci posiadania wspólnego katolicko-protestanckiego cmentarza, w 1539 r. katolików zaczęto chować przy kościele Nawiedzenia NMP, na którym patronat sprawował zakon augustianów. Po nabyciu wzgórza winnego w czasach opata Jakuba II Liebiga teren cmentarza powiększono i częściowo ogrodzono. W roku 1598 w północno-zachodniej części cmentarza rozpoczęto budowę Kaplicy Bożego Grobu. W roku 1690, tj za czasów opata Andrzeja Wojciecha Thiela, cmentarz otoczono murem z dwiema bramami. Z inicjatywy wspomnianego opata na terenie cmentarza wzniesiono dalsze, obok wspomnianej Kaplicy Bożego Grobu, obiekty związane z kultem Męki Pańskiej; w roku 1691 przy bramie wschodniej wystawiono Kaplicę Św. Krzyża, ana północ od kościoła - Kaplicę Namaszczenia. W 1847 roku teren cmentarza powiększono w kierunku południowym. W końcu XIX wieku proboszcz Ludwig Bautz polecił w kaplicy przy bramie wschodniej (dawnej Kaplicy Św. Krzyża) urządzić kostnicę. Cmentarz przy kościele zachował do czasów obecnych pierwotny układ przestrzenny. W jego założeniu czytelna jest starsza część północna, an teren której prowadzą dwie barokowe bramy oraz założona w XIX w. część południowa, opadająca tarasowo w kierunku wschodnim.

Tekst pochodzi z portalu Wratislaviae Amici.

Kaplica Bożego Grobu

Kaplica Bożego Grobu znajduje się obok kościoła Nawiedzenia NMP. Budowla jest wierną kopią Kaplicy Grobu Chrystusowego w Jerozolimie. W Europie są tylko dwie takie Kaplice w Gerlitz i w Żaganiu. Powstała inicjatywy opata żagańskiego konwentu augustianów - Jakuba II Liebiga w roku 1598. Kaplicę wykonano z ciosów piaskowca, posiada płaski dach zwieńczony wieżyczką w kształcie latarni o sześciu kolumienkach.

Kaplica

Jedna z kaplic na przykościelnym cmentarzu.

Wspomnienie

Wspomnienie Rachel Elisabeth Pauline, żony Maximiliana von Hatzfeldt-Trachenberg, księżnej Talleyrandu, Żagania i Walencji, urodzonej 6 lipca 1823 roku w Paryżu, a zmarłej 9 marca 1895 roku w Berlinie.

Tablice nagrobne Marii Heintze i jej męża Karla

Tablice Nagrobne Marii Heintze zd. Mireur, urodzonej 18 stycznia 1838 roku w Paryżu a zmarłej 15 lutego 1922 roku w Zgorzelcu oraz jej męża Karla Heintze, urodzonego 24 listopada 1831 roku w Żaganiu a zmarłego 26 kwietnia 1908 roku w Zgorzelcu.

Kościół, jego okolice oraz cmentarz
w obiektywach Danuty i Marka Juszczuk